Αναζητηση

Αφιξη:

Αναχωρηση:

[string_chosen_admin_search_type]

Number of accommodation:

Ενηλικες:

Παιδια:

 

 

Αναζητηση...

×
Accommodation 1

Accommodation 2

Accommodation 3

Accommodation 4

Accommodation 5

Εισαγετε Στοιχεια

Loading summary...

 

Terms and conditions

Πληρωμη

Επιλεξτε Τροπο Πληρωμης:


Πατηστε Κρατηση για ολοκληρωση. Θα μεταφερθειτε στη PayPal για τη πληρωμη.

Secured payments by  

Επεξεργασια...

 

Σπήλαιο Δρογκαράτη

Το σπήλαιο της Δρογκαράτης είναι από τα αξιοθέατα της Κεφαλονιάς που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε κατά την επίσκεψη σας στο νησί.
Ανακαλύφθηκε περίπου πριν από 300 χρόνια, όταν κατέπεσε ένα τμήμα του λόγω ισχυρού σεισμού και έτσι δημιουργήθηκε η τωρινή είσοδος. Αρχικά, το σπήλαιο αξιοποιήθηκε από την κοινότητα Χαλιωτάτων, υπό την επίβλεψη της σπηλαιολόγου κ. Άννας Πετρόχειλου και από το 1963 είναι ανοιχτό για το κοινό όλο το χρόνο.
Το Σπήλαιο Δρογκαράτης βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ. από τη Σάμη και σε υψόμετρο 120 μέτρων, το βάθος του φθάνει τα 95 μέτρα και η θερμοκρασία του είναι 18ο κελσίου. Θεωρείται από τα καλύτερα σπήλαια στην Ελλάδα και είναι το μοναδικό με τόσο μεγάλη αίθουσα (διαστάσεις 65×45 και ύψος 20 μέτρα περίπου).
Το σπήλαιο της Δρογκαράτης είναι ζωντανό, καθώς συνεχίζεται η δημιουργία του. Σταγόνες πέφτουν από τους σταλαγμίτες και φυσικά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πειράξετε σταγόνες που είναι έτοιμες να πέσουν διότι καταστρέφετε έτσι το σπήλαιο το οποίο χρονολογείται άνω των 100 εκατομμυρίων χρόνων! Ένας σταλακτίτης μεγαλώνει περίπου κατά ένα εκατοστό κάθε εκατό χρόνια.
Η αίθουσα, στολισμένη με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, έχει θαυμάσια ακουστική και είναι διαμορφωμένη με ειδική εξέδρα για συναυλίες. Τα δύο σημαντικότερα και μεγαλύτερα σπήλαια είναι το Σπήλαιο Αγκαλάκι και το Σπήλαιο Ζερβάτη.
Για να επισκεφτείτε το σπήλαιο θα κατεβείτε από ειδικά διαμορφωμένα σκαλοπάτια, που λόγω της αυξημένης υγρασίας είναι εξαιρετικά επικίνδυνα και γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνης

Ένα από τα πιο γνωστά και πανέμορφα αξιοθέατα της Κεφαλονιάς, με έντονο ιστορικό ενδιαφέρον, είναι το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης. Πρόκειται για ένα σπήλαιο – λίμνη που βρίσκεται στον Καραβόμυλο, πολύ κοντά στην Σάμη. Ανακαλύφθηκε το 1951 από τον σπηλαιολόγο Πετρόχειλο και από τότε μετά από διαδικασίες κατασκευής πρόσβασης έχει παραδοθεί στην τουριστική εκμετάλλευση. Ένα μεγάλο μέρος της οροφής της έχει καταρρεύσει, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μια ιδιομορφία, αλλά και μοναδικότητα. Ειδικά την στιγμή που ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του το θέαμα είναι μαγευτικό, καθώς οι ηλιαχτίδες του καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά.
Στην αρχαιότητα, η λίμνη ήταν τόπος λατρείας του Πάνα και της νύμφης Μελισσάνθης. Ο μύθος λέει πως η Μελισσάνθη αυτοκτόνησε μέσα στη λίμνη από τη λύπη της, επειδή ο Πάνας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η βοσκοπούλα Μελισσάνθη έχασε ένα πρόβατο και καθώς προσπαθούσε να το βρει, σκόνταψε και έπεσε μέσα στη λίμνη. Μέσα στη λίμνη βρίσκεται ένα νησάκι, στο οποίο ο αρχαιολόγος Σ. Μαρινάτος ανακάλυψε ιερό του Πάνα, τα ευρήματα του οποίου βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου. Τα ευρήματα αυτά είναι ένα πήλινο ειδώλιο του θεού Πάνα, ένας πήλινος δίσκος που απεικονίζει νύμφες να χορεύουν, μια πήλινη πλάκα με πομπή νυμφών καθώς και ένα μικρό πλακίδιο με ανάγλυφη γυναικεία μορφή.
Στο μοναδικό αυτό λιμνοσπήλαιο συναντάμε και ένα άλλο φαινόμενο. Το νερό εισχωρεί στα ασβεστολιθικά πετρώματα, τα διαβρώνει και δημιουργούνται κοιλώματα σε μια διαδικασία που ονομάζεται καρστικοποίηση. Το 1963 διαπιστώθηκε ότι το λιμνοσπήλαιο επικοινωνεί με ολόκληρο το καρστικό δίκτυο του νησιού και μάλιστα επιβεβαιώθηκε με έλεγχο με χρωματιστό νερό που διοχετεύτηκε από τις καταβόθρες στο Αργοστόλι, στο άλλο άκρο της νήσου.
Η ξενάγηση του επισκέπτη σήμερα γίνεται με βάρκα και μπορεί να απολαύσει το μαγευτικό θέαμα από σταλακτίτες, κρυστάλλινο νερό, αλλά και το φως του ήλιου που συνυπάρχουν αρμονικά.

Κάστρο Αγίου Γεωργίου

Χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου στα Περατάτα, έξω από το Αργοστόλι, το κάστρο του Αγίου Γεωργίου, κατασκευάστηκε τον 12ο μ.Χ. αιώνα από Βυζαντινούς Αυτοκράτορες ως η πρωτεύουσα του νησιού. Μεταγενέστερες επεμβάσεις, κυρίως από τους Ενετούς, το βελτίωσαν και παρέμεινε η πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, ως το 1757. Καταλαμβάνει συνολική έκταση 16 στρεμμάτων, ενώ η περίμετρος των τειχών του είναι 600 μέτρα. Πήρε το όνομά του από το παλιό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που βρισκόταν στην κορυφή του λόφου πριν την οχύρωσή του.
Σήμερα ο επισκέπτης του Κάστρου του Αγίου Γεωργίου μπορεί να δει τα εξωτερικά τείχη, κατασκευής του 1504, εκκλησίες και διάφορα κτήρια της ίδιας εποχής, αλλά και ό,τι έχει απομείνει από μια γέφυρα γαλλικής κατασκευής που ένωνε τις επάλξεις, στο εσωτερικό του. Ξεχωρίζει ο ναός τηε Ευαγγελίστριας, χτισμένος σε επτανησιακό μπαρόκ, που διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση. Ήταν ο Μητροπολιτικός όσο το κάστρο του Αγίου Γεωργίου ήταν πρωτεύουσα και έχουν συγκεντρωθεί εδώ μεταβυζαντινές εικόνες από τους υπόλοιπους ναούς που υπήρχαν στο κάστρο. Μπορεί να δει ακόμη τα ερείπια του καθολικού Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στον περίβολο του φρουρίου.
Ο σημαντικότερος ιστορικός σταθμός του Κάστρου του Αγίου Γεωργίου ήταν στα 1500, όταν αλώθηκε από τις Χριστιανικές δυνάμεις Βενετών και Ισπανών, που πήραν πίσω την Κεφαλονιά από τους Οθωμανούς που την είχαν καταλάβει το 1484. Ιστορικές πηγές αναφέρουν επίσης την ύπαρξη υπόγειας σήραγγας που ενώνει το κάστρο του Αγίου Γεωργίου με το Αργοστόλι, η αρχαιολογική έρευνα όμως δεν έχει ακόμη αποκαλύψει κάτι τέτοιο.

Κάστρο Άσσου

Το Κάστρο της Άσσου ή Φρούριο της Άσσου στην Κεφαλονιά κατασκευάστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα κατά την περίοδο της Βενετικής διοίκησης του νησιού, και παραμένει ακόμα και σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση δίπλα στο γραφικό ψαροχώρι της Άσσου.
Οι Βενετοί αποφάσισαν πως η χερσόνησος αυτή, που ενώνεται με το υπόλοιπο νησί με μια στενή λωρίδα γης μόνο, θα αποτελούσε την ιδανική περιοχή για να κατασκευαστεί ένα κάστρο-φρούριο που θα προστάτευε το νησί από κάθε επίδοξο εισβολέα. Οι εργασίες ξεκίνησαν με την δουλειά χιλιάδων Κεφαλονιτών το 1593 και ολοκληρώθηκαν δυο χρόνια αργότερα. Τα σχέδια των Βενετών για την δημιουργία μιας μεγάλης καστροπολιτείας δεν ευδοκίμησαν όμως, και από τότε έως και το 1968 που έφυγε και ο τελευταίος κάτοικος, το Κάστρο της Άσσου παρέμεινε ένας συμπληρωματικός προς τον εξωτερικό οικισμός. Η θολωτή πύλη του Κάστρου της Άσσου σώζεται ως σήμερα, ενώ τα τείχη φτάνουν περίπου τα 3 χιλιόμετρα περίμετρο και σώζονται επίσης σε μεγάλο βαθμό. Επίσης διατηρείται και η κατοικία του Ενετού άρχοντα, και οι στρατώνες, που κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα λειτούργησαν ως φυλακές, αλλά και την μοναδική ορθόδοξη εκκλησία του Κάστρου της Άσσου, τον Προφήτη Ηλία, που κατασκευάστηκε τον 18ο αιώνα, στην θέση ενός μικρότερου, πολύ αρχαιότερου ναού.